Urine-incontinentie bij ruiters: symptomen en oorzaken

Als je ooit meerdere keren hebt moeten plassen voordat je de bak inging tijdens een show, als je je paard midden in een les hebt moeten afstijgen om naar het toilet te gaan, of als je een lekkage "daar beneden" hebt gevoeld terwijl je de singel van je opgezwollen paard vol lucht aanhaalde (die op wat voor manier dan ook wil meewerken), dan vind je deze blogpost misschien interessant. 

Urine-incontinentie is het onvrijwillig urineverlies. Het betekent dat iemand plast wanneer hij dat niet wil. De controle over de sluitspier van de urine is verloren gegaan of verzwakt. Urine-incontinentie komt vaker voor bij vrouwen dan bij mannen en zelfs nog vaker bij ruiters vanwege de kwetsbaarheid van de intieme zone (deze wordt voortdurend blootgesteld aan wrijving, stoten en zweet). Naar schatting 30% van de vrouwen in de leeftijd van 30-60 jaar heeft er vermoedelijk last van, vergeleken met 1,5-5 procent van de mannen.

De intensiteit varieert van af en toe urine verliezen als je hoest, niest, de singel van je paard aantrekt of een specifieke fysieke inspanning doet zoals in draf zitten, tot zo'n plotselinge en sterke aandrang om te plassen dat je niet op tijd naar het toilet kunt. Hoewel het vaker voorkomt naarmate mensen ouder worden, IS urine-incontinentie GEEN onvermijdelijk gevolg van het ouder worden en kan het veroorzaakt worden door vele andere redenen die we later zullen uitleggen.

Als urine-incontinentie je dagelijkse activiteiten beïnvloedt, aarzel dan niet om je arts te raadplegen. Eenvoudige veranderingen in je leefstijl of een medische behandeling kunnen bij de meeste mensen het ongemak verlichten of urine-incontinentie stoppen.

Soorten urine-incontinentie:

Stressincontinentie: Er lekt urine weg wanneer je druk uitoefent op je blaas wanneer je hoest, niest, lacht, de singel van je paard aanspant of zware emmers of balen hooi optilt.

Aandrangincontinentie: Je hebt een plotselinge, intense aandrang om te plassen, gevolgd door ongewild urineverlies. Het kan zijn dat je vaak moet plassen, zelfs 's nachts. Aandrangincontinentie kan worden veroorzaakt door een lichte aandoening, zoals een infectie, of door een ernstigere ziekte, zoals een neurologische aandoening of diabetes.

Overloopincontinentie: Je hebt vaak of constant last van urineverlies omdat je blaas niet leegloopt. 

Functionele incontinentie: Door een lichamelijke of geestelijke achteruitgang kun je niet op tijd naar het toilet. Als je bijvoorbeeld ernstige artritis hebt, kan het zijn dat je je broek niet snel genoeg kunt losknopen.

Gemengde incontinentie: Je hebt meer dan één soort urine-incontinentie.

Oorzaken

Urine-incontinentie is geen ziekte, maar een symptoom. Het kan worden veroorzaakt door bepaalde dagelijkse gewoonten, onderliggende ziekten of lichamelijke problemen. Een grondig onderzoek door je arts kan helpen om vast te stellen wat de oorzaak is van je incontinentie.

Tijdelijke urine-incontinentie

Bepaalde voedingsmiddelen, dranken en medicijnen kunnen werken als diuretica (ze stimuleren de blaas en verhogen het volume van de urine). Enkele daarvan zijn Alcohol. caffeïne, akunstmatige zoetstoffen, voedselvoedingsmiddelen met veel kruiden, suiker of zuur, vooral citrusvruchten.

Medicijnen voor de bloeddruk en het hart, kalmeringsmiddelen en spierverslappers, evenals lgrote doses vitamine C

Urine-incontinentie kan ook worden veroorzaakt door gemakkelijk te behandelen aandoeningen, bijvoorbeeld:

Urineweginfectie: Infecties kunnen de blaas irriteren, een sterke aandrang om te plassen veroorzaken en soms incontinentie.

Lees meer... 12 Dingen die je moet weten zodat urineweginfecties jouw ruiterplannen niet verpesten

Constipatie: Het rectum ligt vlakbij de blaas en heeft veel zenuwen. Harde, samengepakte ontlasting in het rectum zorgt ervoor dat deze zenuwen overactief worden en dat je vaker moet plassen.

Een verzwakte bekkenbodem: De bekkenbodem is een set spieren en ligamenten die de buikholte in het onderste gedeelte afsluiten. Zijn functie is om de bekkenorganen (onder andere blaas en urinebuis) vast te houden.

Lees meer... De bekkenbodem: hoe deze te beschermen tijdens het paardrijden

Aanhoudende urine-incontinentie

Urine-incontinentie kan ook een hardnekkige aandoening zijn die veroorzaakt wordt door lichamelijke problemen of achtergrondveranderingen, waaronder:

Zwangerschap: Hormonale veranderingen en de gewichtstoename van de foetus kunnen leiden tot stressincontinentie.

Geboorte: Vaginale bevalling kan de spieren verzwakken die nodig zijn om de blaas te controleren en je zenuwen en ondersteunend weefsel beschadigen, waardoor de bekkenbodem zakt (verzakking). De verzakking kan de blaas, baarmoeder, endeldarm of dunne darm naar beneden duwen, waardoor ze in de vagina komen. Deze knobbels kunnen gepaard gaan met incontinentie.

Veranderingen door ouderdom: Veroudering van de blaasspier kan het vermogen om urine op te slaan verminderen. Onwillekeurige samentrekkingen van de blaas komen met de jaren ook vaker voor.

Menopauze: Na de menopauze produceren vrouwen minder oestrogeen, een hormoon dat de bekleding van de blaas en de urinebuis gezond houdt. Verslechtering van deze weefsels kan incontinentie verergeren.

Hysterectomie: Bij vrouwen worden de blaas en de baarmoeder ondersteund door veel gemeenschappelijke spieren en gewrichtsbanden. Elke operatie waarbij het voortplantingssysteem van de vrouw betrokken is, bijvoorbeeld het verwijderen van de baarmoeder, kan de ondersteunende spieren van de bekkenbodem beschadigen en tot incontinentie leiden.

Vergrote prostaat: Vooral bij oudere mannen wordt incontinentie vaak veroorzaakt door een vergrote prostaatklier, een aandoening die bekend staat als "goedaardige prostaathyperplasie".

Het is ook een van de 7 veelvoorkomende intieme gezondheidsproblemen bij paarden

Prostaatkanker: Bij mannen kan stressincontinentie of aandrangincontinentie in verband worden gebracht met onbehandelde prostaatkanker. Maar vaker is incontinentie een bijwerking van prostaatkankerbehandelingen.

Obstructie: Een tumor ergens in de urinewegen kan de normale urinestroom belemmeren en leiden tot overloopincontinentie. Urinestenen (harde, steenachtige knobbels die zich in de blaas vormen) kunnen soms urineverlies veroorzaken.

Neurologische aandoeningen: Multiple sclerose, de ziekte van Parkinson, een beroerte, hersentumor of ruggenmergletsel kunnen de zenuwsignalen die betrokken zijn bij de blaascontrole verstoren en urine-incontinentie veroorzaken.

 Disclaimer De informatie in dit document is van algemene aard. Het is niet bedoeld als en kan niet in de plaats komen van een medisch consult.